In hun nieuwe stapelbed. Miniman is al een tijdje stabiel genoeg om niet meer 24 uur per dag in de gaten gehouden te hoeven worden. Al die maanden sliep hij nog bij ons. Maar nu hij 's avonds wat langer begint te slapen wordt hij regelmatig wakker als wij 's avonds naar bed gaan. En dat is jammer. En onnodig.
En dus kwam er vandaag een stapelbed. Zodat de mannetjes lekker samen op een kamer kunnen. Samen, maar op hun eigen plekje.
We begonnen de dag bij het grote zweedse warenhuis en kochten een bed en een stel dezelfde dekbedhoezen. Thuis verhuisde midiman al zijn mooie spulletjes. Er kwam een lampje en het bed werd in elkaar gezet. De dierbaarste spulletjes kregen een fijn plekje op het plankje bij het bed. En er werd wat speelgoed gekozen.
Nu liggen ze daar. Op hun eigen stek. Heel wat. Miniman "het huis uit". En dat is best even slikken. Het waren intensieve maanden, met de zorg ook 's nachts.
Toch zal miniman vannacht wel weer terug verhuizen naar de cosleeper aan mijn bed. Want hij is zo vaak wakker, dat hij midiman wakker zou houden. Elk uur naar hem toe, dat is te gek.
Morgen begint hij de nacht dan opnieuw in zijn eigen bed. En op een ochtend worden we wakker zonder miniman. Omdat hij dan doorslaapt. In het stapelbed.
Zometeen als ze slapen sluip ik hier weg. Mijn twee prachtige mannen in een nieuw bed. Wat een trots!
Welterusten!
