Daar waar we besloten te gaan trouwen. Waar we de voorbereidingen troffen, een film maakten voor de kinderen van school.
Daar waar ik met mijn lange jurk de trap af kwam op onze trouwdag. De versiering in de tuin tegemoet. Op naar het "samen oud worden".
Daar waar we besloten dat we een kindje wilden. Waar lieve midiman en lieve miniman in mijn buik zijn gegroeid. Waar ik het grootste deel van mijn beide bevallingen ben geweest. Gevloekt en gescholden heb wanneer ik pijn had.
Daar waar ik hoorde dat mijn papa dood was. Het huis waar ik met hem die week ervoor nog een kopje koffie heb gedronken op de bank.
Daar waar miniman zo benauwd is geweest. Waar ik de minuten heb geteld tijdens de benauwde aanvallen in zijn eerste jaar. Waar ik in elke kamer het aantal stappen wist die ik liep wanneer hij onrustig was en ik wilde voorkomen dat hij moest huilen.
Daar waar mijn mannetjes hun eerste stapjes liepen. Waar ze leerden fietsen en in hun blootje door de tuin liepen. Daar waar de vlaggen hingen als ze jarig waren.
Daar waar ik nu een aantal weken met een knoop in mijn maag rondloop. Soms loopt de toekomst zo anders dan je hoopte en voorspelde.
Tijd om los te laten en verder te kijken.
Bedankt lief huis, veel geluk. Het was fijn.
Ik zal je missen.
Zucht.
