Met een kop thee op de bank.
Ik vier mijn oudjaarsavond. De oudjaarsavond van een heel bewogen jaar.
Dag 2 vooraan. De 2 die staat voor de jaren waarin er zo veel is gebeurd. Ik zou er een roman over kunnen schrijven.
Verliefd zijn, trouwen, overlijden, kinderen krijgen, studie afronden, aan het werk gaan, huis kopen en weer verkopen. Het is een greep uit de achtbaan van mijn 2.
Het is alsof in het laatste jaar van mijn 2 vooraan deze achtbaan werd afgesloten met nog een vreselijke duik de diepte in.
Een duik die er de afgelopen maanden voor gezorgd heeft dat het stil was op mijn blog. Die mijn leven even stil heeft gelegd.
En dan toch. De achtbaan rijdt voorzichtig weer verder. De eerste stappen zijn gezet. Fijne stappen die me soms een ander mens lijken te maken. Bergen zijn molshopen geworden. De blik is gericht op de toekomst.
Een toekomst zoals ik hem niet bedacht heb op mijn vorige oudjaarsavond. Een toekomst waar ik met open armen en met vertrouwen naar uitkijk.
We zetten een punt achter de twee vooraan. Een nieuwe start, een open toekomst.
Welkom 3!
Dank je, jij, die dit gevoel zo prachtig wist de weerleggen in een drieluik van foto's. Drie foto's die laten zien dat ik met open armen de toekomst in ga. Samen met mijn prachtige jongens. Met ons 3.
Het drieluik, die ik speciaal op deze oudjaarsavond heb opgehangen. Symbool voor een nieuwe start.
Dank je, jij, die me met een simpel postkaartje wist te motiveren om mijn blog weer op te pakken.
En dank je, jullie die me de afgelopen zware tijd door gesleept hebben. Zonder alle bijzondere mensen om me heen was dat me niet gelukt.
Dank je.
