Als ik kon liedjes schrijven
dan deed ik dat vandaag.
Af en toe wil je het van de daken schreeuwen. Van de daken schreeuwen hoe je je voelt. Iedereen kent wel zo'n moment van grootse gevoelens.
Er waren er in mijn leven een aantal. Momenten van gevoelens die ik wel van de daken zou willen schreeuwen. Momenten om aan terug te denken en als herinnering op te slaan.
Vandaag is anders. Geen dag om van de daken te schreeuwen. Maar wel een dag om te willen delen hoe ik me voel. Een klein vuurtje brandt in mijn hart. Een klein vuurtje van geluk. Een vuurtje dat prachtig in een liedje zou passen. Maar laat dat nou niet mijn sterkste kant zijn.
Daarom maar zo.
Mijn vuurtje brandt van geluk en dankbaarheid. Gewoon, om alle lieve mensen. Iedereen denkt mee en verrast me telkens weer met prachtige oprechte woorden, rakende berichtjes, handige handen en zelfs onverwachte geschenken. Geschenken die ze treffend zijn, alsof er een lijstje klaar ligt met wensen.
Gek genoeg wens ik maar weinig. Eerder dacht ik nog wel eens de loterij te willen winnen. Of in een miljoenenhuis te kunnen wonen. Of de allermooiste inloopkast met veel te veel kleren.
Op dit moment wens ik alleen maar dat al deze lieve mensen net zo veel liefde krijgen als ik. Want wat is dit bijzonder.
Ik besef me meer dan ooit wat een gebaar maken betekent voor iemand die het moeilijk heeft. Daar kan geen loterij tegenop. Elk likje verf van jullie, elke lief appje, elk mooi woord of gebaar, wakkert dat kleine vuurtje aan.
Het lijkt een droom. Een droom die misschien wel te groot is om in een liedje te passen. Daarom maak ik hem maar klein.
Dank je wel.
