Peentjes.
Dat zweet ik. Morgen spring ik in het diepe. Mams wordt juf. Leuk, maar wat een stap. Miniman alleen laten, de zorg uit handen geven. Ik heb alle vertrouwen in alle lieverds die de zorg overnemen. En toch, en toch, het knaagt...
Duizend keer vroeg midiman me deze week waarom ik moet werken. Duizend keer heb ik uitgelegd dat ik centen moet verdienen voor lekkere boterhammen. Duizend keer heb ik me voorzichtig verheugd op mijn vertrouwde, maar toch weer nieuwe juffenrol. Duizend keer zweette ik peentjes. Want mijn mamarol past me fantastisch.
Ik ga ze missen. Verschrikkelijk missen. Mijn lieve mannetjes. En toch is het goed. Zonder mams de wereld verkennen. En mams in een andere rol, andere gesprekken, andere mensen om me heen, een frisse wind.
En wat het mooie is? Ik kan me nu al verheugen op mijn thuiskomst. Kleffe handjes om mijn nek, lekkere plakkussen op mijn wang en de liefste knuffels.
En nu slapen. Met een brok in mijn keel. Miniman tegen me aan. Midiman naast me, dromend over brandwerman Sam. En lieve maximan? Die gaat er morgen een feestje van maken met de mannetjes. Dat is hem toevertrouwd.
Gaat goedkomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten