zondag 30 december 2012

Op reis

Ver weg, maar in onze gedachten!

Midiman ging vanmiddag op reis. En miniman mocht mee. Ze gingen met de auto en er moest ook een tas mee. Want ze gingen lang weg.

Vakkundig werden er twee stoelen naast elkaar gezet. Het met-de-verjaardag-gekregen autostuur werd op midimans plaats gezet. Want hij ging sturen. Hij is immers oud genoeg. En miniman weet de weg niet.

Op mijn vraag waar de reis naar toe ging, kwam een zeer zelfverzekerd antwoord. "Naar opa Hans. Kijken of hij wel echt dood is. En dat is ver weg hoor mam. Heel ver. Verder dan Spanje."

En zo werd de tas gepakt. Speelgoed voor miniman, zodat hij zich niet zou vervelen onderweg. Een flesje water. Schone luier. En drie appels. Ook een voor opa Hans.

En daar gingen ze. Miniman was de reis al snel zat. Maar midiman reed flink door.

Na een kwartier flink sturen klonk er een diepe zucht.
"Mam, opa Hans is echt te ver. Ik eet mijn appel wel alleen op."

Maar toen ik even later de vensterbank wilde afstoffen, trof ik dit aan. Te ver weg. Maar in gedachten.


donderdag 27 december 2012

Alweer een jaar geleden

Beneden klinken de geluiden van ons gezin. Midiman pakt de cadeautjes in die hij voor je heeft gemaakt. Maximan pakt de verjaardagsboodschappen uit. En ik zit hier, een beetje weemoedig terug te denken.

Alweer een jaar geleden zat ik met mijn dikke buik.
Niet wetend dat we de volgende dag zo'n prachtig cadeautje mochten ontvangen.

Lieve Miniman, je bent onze vrolijke vent. Altijd in voor een grapje en altijd opgewekt. Je maakt ons nog meer ouder dan dat we al waren. En ook voor je grote broer ben je een cadeau. Hem heb je grote broer gemaakt. Ik hoopte, maar heb me niet kunnen bedenken, wat voor aanvulling dat zou zijn in ons gezin.

Iedere dag geniet ik van je. Van wie jij bent en hoe jij van het leven geniet. Hoe je vol trots kunt kijken naar je grote broer, jouw held. En hoe jullie lol kunnen maken.

Zo gemakkelijk is jouw eerste jaar niet geweest. En we zijn er nog niet. Toch, lief manneke, heb ik het volste vertrouwen dat jij er wel komt. Je vecht en slaat je er zo dapper door heen.

Morgen wordt mijn baby dreumes. Al was je dat voor mijn gevoel al een tijdje. Mijn dreumes-met-verhaal. Je klimt, kletst, speelt, lacht en geniet van de wereld. In jouw ogen stralen lichtjes. Lichtjes waarvan ik zielsveel hou.

Lieve miniman, bedankt dat je er bent. Het is een eer om jouw mama te zijn. Ik hoop dat het komende jaar voor jou veel gezondheid zal brengen. En dat er nog veel dagen vol liefde en stralende ogen zullen volgen.

Fijne verjaardag!