Tot morgen, uk!

Al ben je klein,
je kunt iets zijn,
je hebt iets weg te geven.
Jouw lach, jouw knik, jouw lieve blik,
een wonder in dit leven.

Kwetsbare vent, dat jij hier bent,
is prachtig en bijzonder.
Je bent zo blij, zo open en vrij,
het leven van een wonder.

Slaap maar zacht, droom fijn vannacht,
ik ben hier vlak bij jou.
Zo lief, klein en vredig,
weet dat ik van je hou.

Houten feestje

28 maart 2008 - 28 maart 2013

Een feestje van hout. Zo wordt het genoemd.

Wat was alles 5 jaar geleden anders. Een wereld van verschil.

Geen mooie mannetjes.
Papa zo dichtbij.

Het was een prachtige dag.
Het waren mooie jaren.
We zijn een superteam en vullen elkaar aan.

Dank je, lieve maximan!

Fijne verjaardag voor jou!

Vijf uur.

Luid zingend komt midiman de slaapkamer binnen.

"Fijne verjaardag voor jou!
Fijne verjaardag voor jou!
Fijne verjaardag lieve mama,
Fijne verjaardag voor jou!"

Gisteravond was hij met zijn duim in zijn vuist gaan slapen. Oud recept van opa Hans. Dan wordt het, als je je ergens op verheugt, snel morgen.

Zijn cadeautjes verstopt, zijn feestkleren al op de kast.

Vijf uur. Geen tijd. Maar het is feest, dus is het een prima tijd. Ben ik lekker lang jarig.

Midiman had namens hem en miniman prachtige cadeaus uitgezocht. Vormpjes om samen cupcakes te bakken. Een heel lief knuffelmuisje, omdat hij mijn lieve muis al te oud vindt. En een prachtig hartje. Omdat hij me zo lief vindt.

Dolblij was ik. Ook met de cadeautjes van maximan. Spulletjes voor mijn bedrijf. Iets met toekomstplannen.

Na het ontbijt en het bewonderen van alle slingers was het tijd voor taart. Voor de grote mannen, oom Konijn en mijn lieve vriendin met haar man en kids. Miniman en ik eten koemelkvrij. Geen taart voor ons dus.

Na een hele fijne ochtend en Tukkietijd kwamen oom Robert, Tanti, oma Jannie en alle opa's en oma's. Of, bijna alle. Opa Hans keek vanuit zijn hoekje op het tafeltje toe. Zucht.

Er was nog een verrassing. Maximan had, omdat hij het sneu voor me vond dat ik geen taartje kon eten, vanochtend snel oma Trudy gebeld. Die had een heerlijke melkvrije appelflap voor me bij zich. Niet verwacht, en daarom zo lief!

Nu is het al weer voorbij. Een kleine verjaardag. Het zijn op het werk drukke weken. Puf en energie voor een groot feest was er niet. Maar samen met mijn allerliefsten was het zoals het moest zijn.

En alle andere mensen die vandaag aan me hebben gedacht, bedankt voor alle lieve berichtjes!

Shoppen

Midiman wordt groot.

Ondertussen al maatje 110 en schoenmaat 26. En met de lente voor de boeg moest er geshopt worden.

We begonnen vanochtend met een paar hippe schoenen met gele veters. Apetrots stapte midiman door de winkel. En bij het afrekenen kreeg hij een al net zo'n hippe tas in hetzelfde geel.

De tweede stop was bij de kledingzaak. Daar zochten we samen naar kleding. Midiman wilde kleur, veel kleur. En dat kwam er.

Op de vraag: "wilt u er een tasje om?" reageerde midiman snel: "nee hoor, doe het maar in mijn eigen tas!"

En daar stond hij. Nieuwe stappers, nieuwe kleren in zijn eigen nieuwe tas.

En zo kunnen we het mooie weer tegemoed.

Grote, stoere midiman!

Creatief met tape

Zaterdag bij de action

Iets met Pasen, verjaardag en versiering. Best goedkoop daar.

Miniman wilde alles uit de winkel "hebbuuuuh", zoals hij dat met alles
wil. Zo ook een rol schilderstape. Hij had sterretjes in zijn ogen toen hij het mocht "hakkuuuuuh". (vertaald als "pakken")

En toen begon mams te piekeren. Want minimans sterretjes komen bij mooie dingen. En dus moet dit rolletje schilderstape wel heel mooi zijn.

En mooi was het. Want het is al op. Wat een leuke dingen kun je doen met tape!

Miniman peuterde er door mams opgeplakte kleine stukjes van het kastje. Daar was hij erg druk mee. Zeker een half uur. Midiman klom op zijn stoel en maakte een kunstwerk met schaar en tape op de deur. En ondertussen was ook mams in de weer.

En zo maakten we van schilderstape een prachtig gooispel. En een doolhof. Voor de auto's.

Het was gezellig. Het heeft ons flink vermaakt. En nu net, na het eten vermaakten de jongens zich met afpeuteren. Fantastisch.

Die miniman heeft goede plannen.

Gaaf, die tape!

Lodderig

Al een week

Beide mannetjes zijn slecht te pas. We beleven maar weinig. Het draait hier vooral om thermometers, zalfjes, neusspray, dekentjes en voorlezen.

De mannetjes zijn lekker lui. Niet ontzettend ziek. Niet ontzettend lekker. Gewoon ontzettend lodderig.

Alle luister cd's zijn geluisterd, alle knuffels geknuffeld. Buiten is het koud, binnen zijn warme kopjes thee met honing.

Vandaag was een knuffeldag. Samen onder een dekentje. Mijn mannetjes.

Hopelijk zijn ze snel weer de oude. En is het buiten beter weer. Want na de lente geproefd te hebben, mag deze winterdip wel voorbij zijn!

Gaap!

Een hele kilo!

Een feestje. Dat is het waard.

Een hele kilo.

Kleine miniman viel in het ziekenhuis af. Woog met zijn 14 maand nog maar krap 8 kilo. Er waren zorgen.

En die zorgen zijn er nog. Drinken gaat moeilijk. Hij bubbelt alles uit zijn mond. Te vaak oefenen wekt woede bij hem op. Maximaal 4 keer per dag, aldus de logopedie.

Maar, er is een kilo bij! Een kilo op wat vast voedsel, maar voornamelijk op mamamelk. Een hele investering voor mams ondertussen, maar het blijkt de moeite waard. De vrije tijd en de pauzes gaan op aan voeden. Maar de vlaggen kunnen uit. Een kilo!

Nu hopen dat we binnenkort vorderingen gaan zien met zelf drinken. Bloed is geprikt. Kijken of er iets (anders) lichamelijks schuilt.

En tot die tijd investeer ik met liefde. Pauzes komen wel weer. We gaan vast snel minder dan om-de-drie-uur voeden.

Want snel genoeg gaat miniman het oppikken. Ik heb vertrouwen!

Een kilo, poeh!

De zon op de snoet...

doet goed!

Gewoon een heerlijke middag:

Welkom lente!

De eerste zonnestralen schijnen vanmorgen de kamer binnen.

Heel resoluut stapt midiman bij het zien van dit moois naar boven. Dan haalt hij zijn zonnebril en zonnehoed onder uit zijn kleerkast, gevolgd door: "kiezen we het groene of het blauwe zwembadje mam?"

En dus werd het vanmiddag tijd om de lente te proeven. Samen met tanti trokken we per bakfiets de stad in. Op zoek naar een zonnebril voor Wout en een nieuwe zonnehoed voor Bram.

Het was heerlijk weer. We huppelden door het centrum. Midiman duwde kleine miniman in de buggy. De heren hadden lol.

En toen had midiman alweer een prima plan. Ijs!

Ijs, dat kwam er. Een doos vol. Oma was ook vrij, dus werd de bakfiets omgetoverd tot ijscofiets en trapten we met tanti naar opa en oma. Daar genoten we van het eerste ijsje van dit seizoen.

Welkom lente!

Bakje thee op de late avond

18 minuten.

Zo lang was het vanavond helemaal
stil in huis. Een mooi gemiddelde. Eerst miniman wakker. Een heel half uur geslapen.

Even later een krijs van boven. Midiman. Ook wakker. Nachtmerrie gehad.

Na even op schoot te hebben gezeten lag hij weer In bed. Maar daar kon hij zijn rust niet vinden. En dus ging kleine midiman in pyjama mee naar beneden.

Met zijn vieren op de bank. Inmiddels een weer slapende miniman bij maximan. En midiman bij mams. En dan begint dat boordevolle hoofd van
midiman te spuien. Alles wat hij stilletjes verzint.

- Waarom ze in een rij huizen steeds een huis overslaan
- Waarom in het ziekenhuis op minimans kamerdeur eerst Talen stond en dan pas Wout
- Hoe veel keer je tot 100 moet tellen om 1000 te krijgen
- Waarom je jarig met een i schrijft en
niet met een u
- Waarom opa Gerrit uit de buik van oma Trudy is gekomen (dat verdiende wat meer uitleg...)
- Waarom er op de doos van zijn puzzel staat dat er 100 stukjes zijn, maar hij er 104 heeft geteld

En zo nog even door.

Logisch dat dat mannetje droomt. Wat een boel voor dat kleine koppie.

En nu gaan we slapen. Miniman bij
mams. Maximan nog even bij midiman. De dromen weggeblazen, een extra dekentje over. En een dikke knuffel.

Blijf nog maar even klein, wijsneus.