18 minuten.
Zo lang was het vanavond helemaal
stil in huis. Een mooi gemiddelde. Eerst miniman wakker. Een heel half uur geslapen.
Even later een krijs van boven. Midiman. Ook wakker. Nachtmerrie gehad.
Na even op schoot te hebben gezeten lag hij weer In bed. Maar daar kon hij zijn rust niet vinden. En dus ging kleine midiman in pyjama mee naar beneden.
Met zijn vieren op de bank. Inmiddels een weer slapende miniman bij maximan. En midiman bij mams. En dan begint dat boordevolle hoofd van
midiman te spuien. Alles wat hij stilletjes verzint.
- Waarom ze in een rij huizen steeds een huis overslaan
- Waarom in het ziekenhuis op minimans kamerdeur eerst Talen stond en dan pas Wout
- Hoe veel keer je tot 100 moet tellen om 1000 te krijgen
- Waarom je jarig met een i schrijft en
niet met een u
- Waarom opa Gerrit uit de buik van oma Trudy is gekomen (dat verdiende wat meer uitleg...)
- Waarom er op de doos van zijn puzzel staat dat er 100 stukjes zijn, maar hij er 104 heeft geteld
En zo nog even door.
Logisch dat dat mannetje droomt. Wat een boel voor dat kleine koppie.
En nu gaan we slapen. Miniman bij
mams. Maximan nog even bij midiman. De dromen weggeblazen, een extra dekentje over. En een dikke knuffel.
Blijf nog maar even klein, wijsneus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten