Kleine stappert

Ik glim van trots

Door jou, door jou kleine miniman.
Zoveel meegemaakt, zoveel beleefd.

Het lopen was voor jou letterlijk een flinke stap. Je hebt geen bergen energie, bent snel moe. Het kruipen gaat je zo gemakkelijk af dat lopen ook niet noodzakelijk is.

Maar vanmiddag in de tuin nam je jouw volgende stap. In jouw tempo. Daar ging je, aan de wandel. En je zou jezelf niet zijn als je dat niet lekker eigenwijs deed. Meteen de poort uit. De wijde wereld in. Daar, naar waar je je grote broer graag achterna gaat. Daar, waar wij je vaak te vlug af zijn door de poortdeur weer dicht te doen. Daar wilde jij naar toe. En dus ging je.

Ik glim van trots. Jij, kleine, stralende man. De sterretjes in jouw ogen straalden van trots. Fantastisch.

Maar er waren er meer trots. Toen ik net van het toilet kwam trof ik jouw grote broer aan. Hij zat gehurkt voor je en gaf je een dikke broerjesknuffel. "Ik ben trots op je lieverd. Nu kunnen we nog fijner samen spelen!"

En dat wens ik je toe. Heel veel fijne speelmomenten. Wat dit lopen zal heel veel nieuwe deuren voor je openen, kleine vent!

Overall en alles

Groot

Midiman wordt groot. Houdt van grote-jongens dingen en wil alles zelf. Zelf naar ons buurjongetje om af te spreken bijvoorbeeld. Om buiten te spelen in onze tuin. Zelf. Met mama binnen.

Goed dat hij zelf wil. Dat hoort bij groot worden. En daar hoort ook bij dat je samen mag ontdekken en vies worden. En wat is dan minder fijn dan spelen in een overall.

En dus kochten we er vanmorgen een. Of eigenlijk twee, voor beide mannetjes een. Toen we thuis kwamen wist midiman precies aan miniman te vertellen wat hij voor hem had uitgezocht. "Hier heb ik voor jou een "alles", voor in de tuin!"

Een "alles", haha. Overall of alles. Allebei symbool voor een heleboel. Fantastisch.

En vanavond lijkt midiman ineens wel echt groot. Er wordt gelogeerd. Minimans grote vrienden blijven slapen. Al dagen verheugt hij zich hierop.

Daar liggen de mannen. Zo groot, maar toch zo klein. Een lampje aan voor het donker. Opmaken voor een nieuwe dag.

En nieuwe dag, overal en alles.

Kleine filosoof

Midiman denkt graag na.

Zijn hoofd is vaak vol, zegt hij.

Overdag uit zich dat in drukke buien. Maar 's avonds bij het slapen komen de vraagstukken los. Van alles bedenkt de kleine man. Veel voor zo'n klein koppie.

De afgelopen dagen hebben we ook weer smakelijk gelachen en flink nagedacht. Even op en rij:

- "Mama, waar smaakt de maan naar?"
Midiman zelf denkt dat de maan naar kaas smaakt....
- "In welke fabriek zijn wij gemaakt?"
- "Mam, wie heeft de dieren gemaakt?
En hoe weet het mamadier hoe haar kindje er uit moet zien?"
- "Waar is je kin voor?"

Van een peuter kun je leren. Leren hoe wonderbaarlijk al het kleins is.

Fantastisch toch?

Vrolijk Pasen!

Lentefeest

Dat leek het eerste Paasdag niet te worden. Sneeuwvlokken dwarrelden op onze nieuwe schommel. Gelukkig waren we veel binnen. Lekker brunchen bij oma Els en opa Wim. En later gezellig thuis. Spelletjes en cakejes bakken.

Tweede Paasdag begon beter. Een zonnetje, maar wel flinke vorst. Daarom gingen we eerst naar het tuincentrum.
We kochten een zandbak voor de mannetjes en 15 zakken zand. Gaan we nog lol van krijgen.

Na klein Tukkietijd was het buiten nog steeds zonnig. En dus zochten we buiten eieren, schommelden we en speelden we heerlijk met de kiezels.

Daarna was het high-tea-tijd. Met veel lekkers. Midiman proefde van alles en hap. En kleine miniman kwam van ieder bord de kruimeltjes proeven. Zijn oogjes hadden sterretjes. Een goed teken.

En nu zijn de mannetjes moe. Moe van al het fijns. Miniman aait op schoot zachtjes mijn haar. En midiman ligt op zijn buik met de duplo te spelen. Bijkomen van al het moois.

En mams?

Die geniet.