29 mei

29 mei 2013

Naast mij tukt miniman. Onbezorgd. Een lach in zijn droom. Even bijkomen van de ochtend. Zijn handje naast zijn snoet. 

Hij kent zijn opa niet. Kent alleen maar de foto op het tafeltje. Hij pakt hem graag en geeft hem kusjes. Een grote glimlach en een tikje op de gladde foto-neus. "TOET!" roept hij blij.

29 mei 2011

Naast mij ligt tukt midiman. Onbezorgd. Een lach in zijn droom. Even bijkomen van de ochtend. Zijn handje naast zijn snoet.

In mijn buik zit miniman. Ik voel me fijn en rijk.

We worden opgeschrikt door de telefoon. Papa. Dood. Midiman ziet mijn tranen en geeft me zijn knuffels om me te troosten. Weet hij veel.

29 mei 2013

Mijn papa. Dood. Nog steeds.

Best rot, geen papa meer.

Pap, kijk eens naar mijn mannen. Ik ben zo trots. Kijk eens, wat je missen moet. Hun glimlach, hun genot en geklets. Midiman mag al bijna naar school, pap. Je was altijd zo trots op hem. Vertelde iedereen voluit hoe leuk hij was.

En miniman, je was zo blij dat hij kwam. Zijn echofoto in jouw kist. Het enige moment waarin jullie samen waren. Maar o, wat zou je smelten van trots als je hem zou zien rondstappen.

Ik vertel hen over jou. Alles wat ik weet. Ik vertel hen de verhaaltjes die je mij vertelde. Ik vertel hen hoe je krant ritselde als je thuis kwam. Ik vertel hen hoe je ging "puipen" na het eten. Ik vertel hen al het gewoons.

Al het gewoons dat er niet meer is.

Zodat ze weten wie jij bent.

Dag pap!

100 knuffels om je te troosten. Bram, 29 mei 2011:

Liefde is...

... glimlachen met je hart!

Moederdag

Moeder zijn van mijn twee mannen
is het mooiste dat bestaat.

Elke dag hun stralende ogen. Genieten van al het moois. Zorgen bij alle pijn.

Dragen in de doek, lopen aan mijn hand of proeven aan het loslaten. Moeilijke momenten, speelse momenten. De jongens houden me fris en opgewekt.

Cadeautjes zijn niet nodig. Dat mijn jongens er zijn is voor mij elke dag weer het grootste cadeau.

Vandaag stond ik daardoor extra stil bij de moeder uit Zeist die haar jongens kwijt is. Wat moet zij zich ontwricht voelen. Afschuwelijk.

Toch waren er cadeautjes. Een prachtige raamhanger, een kalender van ons Ameland, een kunstwerk van miniman en een schitterend bakje van midiman.

Maar het allermooiste cadeau kwam vanmiddag. Het symbool van mij als moeder. De blijdschap, de rust in het moeder-zijn, het dragen. Het geeft weer wie ik ben.

Zo treffend, zo waar.

Dank je!

Laatste hele dag

Nog maar een klein stukje

En dus benutten we deze dag goed. We hadden de fietsen nog de hele dag en de zon scheen, dus de auto mocht weer blijven staan.

We deden boodschappen, kochten moederdagcadeautjes, vonden iets moois voor de liefste tanti en genoten van het prachtige strand.

Midiman tekende in het huisje zijn vuurtoren na en blies wel 1000 bellen. Kleine miniman oefende verder met lopen.

En als afsluiting aten we in restaurant "de Piraat" waar de jongens van een mooie munt een klein cadeautje mochten kiezen. Voor miniman mooie krijtjes en voor midiman een prachtige toverstok.

Moe maar heel voldaan leverden we de fietsen in en liepen we met beide een jongen in de doek naar het huisje terug. Beide mannetjes sliepen gelukkig nog net niet, want er mocht nog 1x gebubbelbadderd worden in ons fijne bad.

Wat was het fijn.

Hopelijk zijn we snel, heel snel weer teug!

Jummiebal en brandalarm

Onze dag begon sportief.

Een potje jummiebal, aldus midiman. Midgetgolf bedoelt hij. Lastig woord. Ach ik geloof dat we het maar bij jummiebal laten. Veel leuker.

Dat jummieballen deed midiman helemaal nog niet zo slecht. Bij sommige banen ging de bal er zelfs in 4x in. Midiman vond het fantastisch. Er waren tranen toen alle 18 banen voorbij waren.

Klein Tukkietijd werd ruw verstoord door een brandalarm. Bij de buren waarschijnlijk, maar loeihard. Daardoor waren de mannetjes vanmiddag behoorlijk moe. En dus deden we het kalm aan.

We pakten de auto en aten bij het vliegveld een lekker ijsje. We slenterden wat door Hollum en Ballum. En daarna speelden we wat in en om het huisje. Want lekker weer is het hier nog altijd!

In bad waren er weer midiman-tranen. Hik dacht dat we morgen al naar huis moesten. Gelukkig niet. Morgen nog 1 hele dag zand, mooie natuur en fijne dorpjes.

Tot morgen!

Fijn

Wat hebben we het hier fantastisch.

Een schitterend huisje, prachtig weer, een fijn eiland en elkaar.
Vandaag was een dag vol leuks.

Eerst wandelden we een flink eind door het bos. Na een gezellige picknick beklommen we de vuurtoren. Wel tweehonderdzesendertig treden klom midiman omhoog. Apetrots was hij op zichzelf. We wandelden door het plaatsje Hollum en aten een broodje op een zonnig terras.

Na Klein Tukkietijd fietsen we naar het Waddenzeestrand en zochten we schelpen. We fietsen door naar natuur- en speelgebied de Vleijen bij Nes. Daar speelden we op de glijbanen, schommels en het vlot over het water.

De honger werd gestild met patat en daarna, rond bedtijd, fietsten we als verrassing nog naar het strand. Onze lieve zandhaasjes rolden van de duinen, sprongen in kuilen en lieten hun voeten natmaken door de golven.

Als afsluiting van een fijne dag was er een lekker ijsje.

En nu liggen de mannetjes er in. Toen midiman nog even bij me op schoot kroop zei hij: "Ik moet steeds aan vrijdag denken. Dan moeten we weer naar huis, maar ik vind het hier zo fijn mam."

Ik ook vent, ik ook...

Gelukkig mogen we nog een paar dagen genieten.

Jippie!!!

Nog een gat, klimmen en veel zand

Uitslapen

Dat gebeurt bij ons niet vaak. Rond half 5 is het meestal dag. Maar, pas om kwart over 6 vanochtend waren de mannetjes uitgeslapen. Na een heleboel spelletjes en gezelligheid vertrokken we naar het Hollumer Speelbos.

We volgden een wandelroute en kwamen onderweg allerlei speelplekken tegen. Midiman was op zijn loopfiets en scheurde van duinen, vloog over bospaden en racete over schelpenpaadjes. Het was schitterend weer en we genoten volop.

Bij het huisje aangekomen bleek de band van de bakfiets opnieuw lek. Tijdens Klein Tukkietijd wisselde maximan de fiets in voor een exemplaar met prima banden. Nadat de mannetjes wakker waren stapten we op de fiets richting het strand.

Op het strand genoten de mannetjes volop. Van het zand, het water, midimans nieuwe vlieger, het prachtige weer en van elkaar. Er werd een prachtig zandkasteel gebouwd. Miniman vond de zee fantastisch en wist niet hoe snel hij op zijn korte pootjes bij het water moest komen. Dat werd vangen voor maximan en mams!

Pas toen de van zonnebrand plakkerige miniman languit in het zand viel en daardoor letterlijk zand hapte gingen we naar huis.

Het bubbelbad was opnieuw de uitkomst tegen al het zand en het grote bord warm eten ging er goed in. En nu is het al weer mannetjes bedtijd.

Voor morgen weer nieuwe plannen.

De tijd gaat veel te snel!

Een gat, vier poten en ijsjes

Dag 2.

Na een slechte nacht waarin miniman veel last had van eczeem begon de dag al vroeg. Een ontbijt van de van de reis overgebleven boterhammen en pakjes drinken. En daarna boodschappen.

Boodschappen, nouja, vakantieboodschappen, aldus midiman. Blijkbaar houdt dat in dat er een boel lekkers moest komen. En aangezien we daar niet vies van zijn, wilde dat best lukken.

Terug bij het huisje bleek miniman bij maximan in de doek te slapen. En dus aten mams en midiman een ijsje in de auto. En hadden we een goed gesprek over later. Want na bakker en papa besloot midiman vandaag dat hij op Ameland wil werken. Als opletter. Hij wil graag opletten dat niemand veel lawaai
maakt. We zullen zien.

Toen miniman wakker was stapten we op de fiets. De jongens waren vrolijk. Miniman was druk met uitzoeken welke dieren op vier poten staan. Wat die werden vlot geclassificeerd als "boe". Tot grote schik van midiman natuurlijk.

We bezochten Nes en kochten een vlieger. Voor midimans projectje, maar daarover later meer.

Na nog even spelen bij het huisje en Klein Tukkietijd stapten we weer op de fiets richting het natuurmuseum. Veel gezien en veel verteld. Bij terugkomst bij de fietsen bleek de band van de bakfiets lek. Dat was minder. Dat werd sjokken.

En zo sjokten we een eind naar de eerste de beste fietsenmaker. Dat bleek een concurrent van degeen waar wij de fietsen hadden gehuurd. Kon ons niet helpen. Dat werd sjokken naar de volgende fietsenmaker, die gelukkig
behulpzamer was. Terwijl wij een lekker patatje aten werd de band geplakt en konden we naar het huisje terug.

Thuis deden we een spelletje en badderden de mannetjes nog een hele tijd. En nu lekker hun nestjes is.

Goede nacht!

Zonnebrillen, pootjebaden en een nat pak

We zijn er!

Alle 61 nachtjes zijn afgeteld. De hokjes op de poezenkalender zijn afgestreept. En dus vertrokken we vanochtend al voor dag en dauw om op tijd bij de boot te zijn. Je weet maar nooit wat er onderweg gebeurt.

Omdat het zo vroeg was, was doorrijden geen kunst. En dus waren we veel te vroeg voor onze boot. Geen probleem, er was een boot eerder nog plek vrij!

Om 10 uur vanochtend waren we al op ons eiland. Ons Ameland. En dus hadden we nog een hele dag voor de boeg.

Op advies van bezorgde familie hebben we 4 koffers vol winterkleding bij ons. Zelfs mutsen en sjaals zijn van de partij. Eenmaal op het eiland aangekomen bleek dat wat overbodig. Een graad of 17 met nauwelijks wind maakte dat het heerlijk weer was. En ook de rest van de week belooft veel goeds.

We begonnen dan ook met het huren van fietsen. De jassen gingen uit en de mouwen werden opgestroopt. En daar trapten we. Langs de speelweide, naar zee, naar de winkel petten en zonnebrandcreme kopen. Want het was gewoon warm!

Aan zee konden zelfs de schoenen uit en hebben de mannetjes de zee gevoeld. Een hoop lol en een nat pak. Midiman was iets te voorbarig en viel languit in het water! Of hij dat erg vond? Nee, morgen wil hij nog iets dieper, aldus hemzelf.

En nu zijn we allemaal moe. Plannen gemaakt, lekker in het bubbelbad van ons mega-luxe huisje geweest en klaar voor bed.

Toen ik net even naar miniman keek dacht ik zelfs een vleugje bruin te bespeuren.

Stuurt iemand de korte broeken na?

Tot morgen!