is het mooiste dat bestaat.
Elke dag hun stralende ogen. Genieten van al het moois. Zorgen bij alle pijn.
Dragen in de doek, lopen aan mijn hand of proeven aan het loslaten. Moeilijke momenten, speelse momenten. De jongens houden me fris en opgewekt.
Cadeautjes zijn niet nodig. Dat mijn jongens er zijn is voor mij elke dag weer het grootste cadeau.
Vandaag stond ik daardoor extra stil bij de moeder uit Zeist die haar jongens kwijt is. Wat moet zij zich ontwricht voelen. Afschuwelijk.
Toch waren er cadeautjes. Een prachtige raamhanger, een kalender van ons Ameland, een kunstwerk van miniman en een schitterend bakje van midiman.
Maar het allermooiste cadeau kwam vanmiddag. Het symbool van mij als moeder. De blijdschap, de rust in het moeder-zijn, het dragen. Het geeft weer wie ik ben.
Zo treffend, zo waar.
Dank je!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten