Ondanks dat miniman het eten begint op te pikken, bleek vandaag dat hij echt onvoldoende aankomt.
Zijn lengte volgt een mooi lijntje in de groeicurve. Maar zijn gewicht valt nu buiten het acceptabele gebied, buiten de curve. Juist dat verschil tussen lengte en gewicht maakt onze prachtige miniman een iel popje.
Miniman eet nu gelukkig wel. Een stukje brood, een aardappeltje, een paar happen banaan. Ook drinkt hij sinds een paar maand zelf uit een beker of een rietje. Een hele opluchting. Voor midiman een stuk vrijheid, maar ook voor mams. Elke pauze onder werktijd voeden is nu niet meer noodzakelijk.
De arts gaf aan dat het gewicht van miniman zorgelijk was. En ook dat zijn dagelijkse porties mamamelk, zo groot als hij is, voor hem echt een uitkomst zijn. Zonder die bron van calorieën zou aankomen voor hem echt moeilijk zijn.
Het was fijn dat de arts bevestigde dat het met dit gewicht begrijpelijk is dat miniman 's nachts vaak wakker wordt. Hij moet groeien, heeft honger. En ook vanuit dit oogpunt gaf de arts aan dat mamamelk dan buiten de rustigste oplossing, ook de gezondste oplossing is. Het tast zijn tanden niet aan, is rijk aan calorieën en helpt voorkomen dat hij ziek wordt en daardoor afvalt.
We blijven ons dagelijks bezig houden met het eten van miniman. Zijn groei wordt nauw gevolgd. Ook wordt er een diëtiste ingeschakeld die bekijkt hoe we de paar happen eten die hij eet zo calorierijk mogelijk kunnen maken.
Daarnaast zijn we dolgelukkig dat het voeden ons nog steeds gegund is. Wat heeft dat voor onze miniman al veel betekend!
Alle gebroken nachten zijn dus ergens goed voor. Ondanks dat miniman al anderhalf is, maken we nachten die passen bij een pasgeborene. Dat is zwaar, maar nodig. En wanneer je ons fantastische mannetje aankijkt kun je ook niet meer dan gewoon "doen".
Lieve miniman, slaap lekker vannacht. Neem je tijd om te groeien. Word maar groot en sterk.
Ik ben er voor je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten