Miniman houdt er van. Piet piraat. Niet de
filmpjes, maar de cd die hij van oma Groene Trekker kreeg. Vooral liedje 1 vindt hij prachtig. Als "Piet Piraat, Piet Piraat, schip ahoi-hoi-hoi" door de boxen van midimans cdspeler klinkt beginnen minimans sterretjes te stralen.
Regelmatig zingt miniman op zijn manier het liedje van Piet Piraat. En overal waar hij Piet Piraat ziet klinkt zijn stemmetje vrolijk "hoihoihoi!"
Zo ook vanmiddag in de supermarkt. Alles wat miniman zag werd benoemd. De naan en de noen, (banaan en meloen) de eieruh, de aapapo (aardappels) en de koeke-bij! En toen ineens begonnen zijn sterretjes te twinkelen. Een grote grijns, een diepe zucht en een "hoihoihoi!" Piet Piraat!
Maar, waar mams ook keek, geen Piet Piraat. Geen plaatje, geen afdruk op een verpakking, zelfs niets wat er op leek. Kleine miniman hield vol. Gelukkig wees zijn vinger aan wat hij bedoelde. Een doodnormale meneer met halflang zwart haar was zijn Piet Piraat. Dolgelukkig.
Ietwat verbaasd bekeek de meneer Miniman. Benieuwd waarom hij zo enthousiast werd nagewezen. Gelukkig kon hij lachen om het verhaal.
En thuis? Vertelde miniman meteen aan maximan dat hij Piet Piraat had gezien. In levende lijve.
Wat een geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten