Eigenzinnig

Vandaag had mams een gesprek.

Iets met een nieuwe uitdaging. Iets met

mamacafe, opvoeding, dragen en je hart volgen.

Er kwam een dame die veel weet over opvoeden. Die dagelijks in verschillende gezinnen komt die hulp of advies nodig hebben bij het opvoeden van hun kinderen. Een fantastische baan. 

Deze dame kwam bekijken of mams geschikt is voor deze nieuwe uitdaging. Een kopje thee in ons fijne huis. Miniman was er ook. Niet helemaal fit vandaag.

Duizend vragen werden er op me afgevoerd. Van alles moest ik vertellen over hoe ik, hoe we, thuis met onze mannetjes omgaan. Ze bekeek ons huis. Bekeek ons speelgoed. Speelde wat met miniman terwijl ik formulieren invulde.

Ik vertelde over het dragen, over het eten op z'n Rapleys, over de monkey platter, over het niet-straffen en niet-belonen. Over de manier waarop wij de jongens benaderen. Maar ook over de dingen die lastig zijn in het opvoeden. Over onzekerheden. Over het slechte slapen van de mannetjes. Over hoe we daar zo goed mogelijk mee om proberen te gaan.

En toen was, na ruim een uur, het gesprek voorbij. Gespannen wachtte ik haar reactie af. Al die tijd had ik maar weinig respons gehad. Eindelijk kwam er een conclusie. En dat was de volgende:

"Ik hou van deze eigenzinnige manier van opvoeden. Ik bewonder hoe dit huis ingesteld is op de kinderen. Ik bewonder je frisse kijk op opvoeden. Ik hoop dat je deze eigenzinnigheid met heel veel ouders kan, wilt en durft te gaan delen. En dat heel veel ouders dit als inspiratiebron zullen zien."

En toen was mams even stil. Want ik weet dat ik niet meer het onzekere vogeltje ben dat ik vroeger was. Maar nog dagelijks twijfel ik aan mezelf. Ben ik bang voor de manier waarop anderen naar me kijken. Omdat we het anders doen. Anders, maar zo passend.

En nu? Op naar de nieuwe uitdaging.

Ik wil bloeien.

Bloeien bij het volgen van mijn hart.

Op zoek naar de herfst

Midiman keek er naar uit.

21 September, het begin van de herfst.

Lichtelijk verbaasd was hij dat niet ineens alle bomen verkleurd waren en de bladeren massaal van de bomen waaiden. 

Geboeid luisterde hij naar onze verhalen over de herfst. Hij leerde miniman waarom bolsters stekels hebben en dat het nu kouder wordt buiten.

Toen het buiten licht was, vertrokken wij in alle rust voor een herfstwandeling door de buurt. Met een bolderkar vol lege emmers, midimans fototoestel en een loep als uitrusting zochten we naar bomen die al wat verkleurd waren en naar afgevallen noten en vruchten.

De mannetjes keken hun ogen uit. Miniman sorteerde alles zorgvuldig in de lege emmers. "Eikens bij eikens, tastannes bij tastannes en noot bij noot."

De "bjajeje" waren nog nat van de regen van die nacht. "Bah!" aldus miniman. Mooi werk voor midiman om deze te sorteren.

Midiman maakte foto's van eikels en paddenstoelen, van de donkere wolken en van de gekleurde bladeren.

De allermooiste vondst van miniman was toch wel de "oma-autoot", geparkeerd aan een van de stoepen op de route.

Met koude handen dronken we thuis een kop thee en maakten we kastanjespinnen.

Heerlijk, de herfst!

Fijne appeldag!

Appeldag, wie wil dat nou niet?

De hele week ging het er in huis al over. Appeldag.

Vrijdag is het appeldag.

Donderdagavond sliep midiman met zijn duimen in zijn vuistjes, zoals hij uit de verhalen van opa Hans geleerd heeft te doen wanneer hij zich ergens op verheugd. 

En vanmorgen klonk zijn stem vanuit de slaapkamer "fijne appeldag, muis!"

Appeldag op school. De hele week werden er bij juf al appeltjes gespaard in een mand. Midiman koos de allermooiste uit onze koelkast en bracht deze naar juf. En vandaag was het zo ver.

Maximan bracht midiman naar school. "Fijne appeldag pap!" riep hij hem na.

Dolenthousiast was midiman over vandaag. De appelmoes die ze hadden gemaakt was mislukt. Te kort gekookt. Tegen miniman zei hij "ik heb niks voor jou bewaard. Mislukte appelmoes is heel lekker. Sorry, het is op".

Het appelfilmpje op het digitaal schoolbord was ook mislukt. "Storing!" aldus midiman.

En toch was het de fijnste dag die er was. Midiman was er vrolijk van.

Hoe makkelijk kan het leven zijn.

Lang leve appeldag!

Net als jij

Een groot voorbeeld.

Dat is midiman voor miniman. Midiman wordt gemist als hij op school zit. Dat komt omdat de mannetjes eigenlijk altijd samen spelen als ze samen zijn. 

Winkeltje spelen, tomaatjes plukken, boeken lezen, verstoppertje, brandweertje, de mannen hebben de grootste lol.

Wat midiman zegt wordt door miniman nagepraat. Hand in hand verkennen ze de wereld. En samen, op dezelfde stoel, eten ze hun eten.

En tja, als midiman dan "mooie haren" wil, wil miniman ook "mooje haaje".

En zo kwam het dat miniman vanmorgen zijn eerste "coupe-du-gel" had.

Zijn ze niet prachtig?

Een lief klein meisje op bezoek

Daar was ze.

Ons lieve kleine achternichtje.

Al is midiman het niet helemaal eens met die naam. "Een gewoon nichtje lijkt me beter mam. Maar ze mag ook wel blijven, dus kan het ook wel een zusje heten."

Een tijdje geleden waren we op kraambezoek. En toen al was miniman onder de indruk. Vandaag kwam ze, samen met haar mama, bij ons op bezoek. 

De jongens genoten. Kleine N. werd bekeken, geknuffeld en verzorgd. Haar lange haartjes werden geaaid, haar vrolijke sokjes bekeken. Alles was even prachtig.

En nu is ze weer naar huis. Maar het is hier nog lang niet stil. Want over N. valt nog lang na te praten. Ze heeft in elk geval bij de mannetjes veel indrukken achter gelaten.

Volgens midiman moet ze gauw komen logeren. Zijn allerliefste, kleine vriendinnetje noemt hij haar.

En dat is ze. Lief en klein.

Welkom in de familie, lieve N!