Miniman wordt bijna 2. Die 2 jaar is hij waard. Van top tot teen.
Praten als brugman. Zingen als een vogeltje. Dansen als de sterren. En eigenwijs als een peuter. Mijn peuter.
Miniman is altijd vrolijk. Behalve als iets "niet eerlijk" is in zijn ogen. Wat er dan niet eerlijk is? Vooral "papen" (slapen), eten en "tanne poese" (tanden poetsen). "Niet eerlijk" wordt altijd vergezeld met een lekker boos koppie. Inclusief stampvoeten. En gebalde vuisten.
Niet eerlijk. Een waar gevoel voor miniman. En dus hebben we daar begrip voor. We passen ons aan aan zijn gevoel en proberen "niet eerlijk" toch zo eerlijk mogelijk te maken. Afleiden, liedjes zingen en grapjes maken helpen het peuterleed wat te verzachten.
De strijd aangaan met een peuter is een verloren zaak. Dat doen we dus ook niet. Want met begrip, humor en een knuffel komen we heel ver.
Na een "niet eerlijk" bui volgt een paar seconden later vaak een vrolijke bui. Zo peutereigen, zo kenmerkend voor onze miniman. Hij "pingt" (springt) en "tingt" (zingt) door de "pamer" (kamer). Beren smeren hier dagelijks "boodjes" en "totodieje" zwemmen in het "date".
De grote-mensenwereld is verwarrend in minimans ogen. Maar o, wat is deze leeftijd genieten. Elke dag. En dus "pingen" en "tingen" we vrolijk mee.
Daar wordt de wereld veel fijner van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten