Uitslapen

Zondagochtend.

Een dikke boterham is gesmeerd.
Het pakje melk is gekozen.
Vitaminetabletten liggen klaar.

Als de jongens wakker zijn redden ze zichzelf. Het fijne aan groter worden.
Ze gaan zelf naar beneden, zetten de verwarming aan en mogen lekker lang tv kijken.

En mams? Ik geniet van de stilte. Stilte in mijn kamer. Mijn deken voelt extra warm. Slapen lukt niet meer, dus klinken de geluiden van mijn favoriete programma door de slaapkamer.

Dierbare zondagen. Voor mams, maar ook voor de broertjes. Want als mams dan beneden komt na een heerijk uurtje tref ik de jongens tegen elkaar aan op de bank. Boterhammetjes op, bakjes staan zelfs al in de vaatwasser. Op de tafel staan de treintjes, getuige van een fijn broertjesspel.

Samen bouwen ze op zondagochtend aan hun broertjesband. Redden zich fantastisch samen. Nemen verantwoordelijkheid en steunen op elkaar. Ze leren elkaar op een andere manier kennen en leren samen overleggen.

Broertjes zonder rivaliteit.
Mijn grote droom, met tips uit het boekje how2talk2kids.
Het lijkt te werken. Mijn jongens zijn dol op elkaar. Halen het beste in elkaar boven. en gunnen elkaar het beste. Hebben ook wel eens ruzie, maar die wordt opgelost met de geen-win-geen-verlies-methode.
Ze werken aan een levenslange onvervangbare relatie.

En zo durft mama zich op zondag af te sluiten van de drukte.

Love it!

Naar school

Kleine man gaat naar school.

De eerste weken gingen niet zonder slag of stoot. Kleine man is een gevoelig manneke, wil het graag doen zoals het hoort en legt de lat hoog voor zichzelf.
Waar hij zich eerder verheugde op school baalde hij na dag 1 flink. Het was niet wat hij er van had verwacht.

Hij kende school zoals hij dat van grote vent ziet, kinderen aan een tafel met een werkje voor hun neus. En dan is een klas vol praatgrage kleuters best veel. Hij vroeg zich dan ook snel af wanneer hij mocht laten zien dat hij kan rekenen. Wanneer hij echt mag leren.

We bouwden rustig op. Luisterend naar kleine man maakten we samen een plan om steeds iets vaker naar school te gaan. En bij te veel verdriet nam ik hem gewoon weer mee naar huis.
Nadat kleine man zich had neergelegd bij het feit dat schoolgaan voor hem voornamelijk bestaat uit spelen vond hij al snel een leuk vriendinnetje. Dat gaf hem de steun die hij nodig had en langzaam maar zeker maakten de tranen vaker plaats voor een voorzichtige lach.

Zo stond hij gisteren voor het taakbord. Zijn taakwerkje gepland voor de vrijdag. Juf liep even bij hem langs. "Je hebt je werkje voor vandaag gepland hè? Dan mag je je stoel pakken en bij de taaktafel komen zitten".

Even bleef het stil. Toen brak er een kleine lach door in het gespannen gezichtje.

"Je zegt dat het MAG toch juf? Dat betekent dat ik alsnog kan besluiten het werkje niet te doen!"

Mijn kleine man. Altijd vol ideeën en altijd aan het nadenken.

Juf trapte er niet in en herstelde zich snel. En kleine man begreep ook wel dat het toch echt vrijdag was en het tijd werd voor zijn taakwerk.

En dus ging mams naar huis. Zwaaiend bij het raam waar kleine man zich op zijn taak werk stortte. Zonder nog oog te hebben voor mams.

En zo hoort het!
Spreid je vleugels lieve vent!

Grenzen

Ik denk graag mee met wat jij wil
en luister naar jouw wens
Zolang het veilig is voor jou
zijn wij gelijkwaardig mens

Soms doe ik een stap terug
is jouw wens niet direct die van mij
Soms kader ik jouw wensen in
laat ik je niet té vrij

Samen leven met jou mijn kind
is niet jij óf ik
Het is wij samen in 't vooruit
met hier en daar een schik.

Grenzen zijn belangrijk,
van jou en ook van mij
Binnen die grenzen kleuren mag
dat maakt onvoorwaardelijk wij.

Wij stellen samen lijnen op
om binnen in te kleuren
Soms stellen we die regels bij
dat opent nieuwe deuren.

Ik begeleid jou waar je groeien kan
in de toekomst en ook nu
En altijd kijk ik trots naar jou
als een volwaardig individu.