Lieve pap

Alweer een vol jaar geleden,
lag ik boven in mijn bed.
Naast mij lag jouw kleine "Brammel"
we tukten net een uurtje weg.

Alweer een vol jaar geleden,
hoorde ik de telefoon beneden gaan.
Ik had toen niet kunnen weten,
dat ik zonder jou door zou moeten gaan.

Dolgraag zou ik je eens bellen,
en je vertellen van wat
het leven ons gebracht heeft,
want ik mis je, wist je dat?

We waren niet alijd open,
ons gesprek liep niet altijd goed.
En toch zag ik telkens weer,
wat mijn leven met jou doet.

Trots, dat was je,
op mij en Bram.
En ook genoot je toen ik vertelde,
dat er nóg een kleintje kwam.

Ik heb gezien dat jij moe was,
ik heb gezien dat het moeizaam ging.
Maar dat jij zó moe was gestreden,
dat gaat er bij mij nog steeds niet in.

Lieve pap, je moest eens weten,
wat een kerel Bram al is.
Hij is je zeker niet vergeten,
de herinneringen zijn niet mis.

Hij weet nog van het blauwe popje,
wat hij legde in de kist.
Hij weet dat je nu dood bent,
en dat mama je ook mist.

Lieve pap, je moest eens zien,
die kleine schat hier op mijn schoot.
Hoe dapper flink en sterk,
en stiekem ook al weer zo groot.

Je was er in Wouts leven,
toch regelmatig even bij.
En die grote glimlach naar jouw foto,
voelt als: "opa leeft ook door in mij!"

Ik mis jouw trots, ik mis jouw lach,
wanneer je Bram aan het spelen zag.
Ik mis dat ik zomaar kan bellen
zodat ik je kan vertellen,
van wat er is gebeurd die dag.

Toch geloof ik, en ook voel ik,
jij bent er  soms echt even bij.
Ook al was jij zelf  nuchter,
dit gevoel maakt mij blij.

Ik denk dat jij wel weet,
hoe het hier met ons gaat.
Ook al vind ik het verschrikkelijk,
dat je dat niet meer echt ervaart.

Lieve pap, ik blijf vertellen,
over jou, wat je deed of las.
Zodat de mannetjes zullen weten,
Wie hun opa was.

Alweer een vol jaar geleden,
lag ik boven in mijn bed.
Naast mij lag jouw kleine "Brammel"
we tukten net een uurtje weg.

Alweer een vol jaar geleden,
hoorde ik de telefoon beneden gaan.
Ik had toen niet kunnen weten,
dat ik zonder jou door moest gaan.

Ik hoop dat over weer een jaar,
mijn verdriet wat minder is.
Maar dat ik dan opnieuw zal schrijven
dat de herinnering aan jou zal blijven.

Lieve pap, hou je taai,
voel je daar niet alleen,
want in gedachten,
zijn we allemaal om je heen.

Kom gerust eens bij ons kijken,
ook al zien we je dan niet.
Ik hoop dan dat je, net als toen je leefde,
weer van de mannetjes geniet!