Miniman is na de prikken erg slecht te pas geweest. Van te voren hadden we bij de kinderarts geïnformeerd of vaccineren bij miniman op dit moment wel een verstandig besluit zou zijn. Alle voors en tegens tegen elkaar afgewogen besloten we het maar wel te doen.
Maar al snel na de prikken werd de ademhaling van miniman erg oppervlakkig en stokte zijn adem echt. Maximan moest werken, dus mams stond er alleen voor. En spannend was het. Miniman en mams zijn samen op de bank gekropen met de telefoon binnen handbereik om snel het ziekenhuis te kunnen bellen als dit nodig zou zijn. De hele middag heb ik geluisterd naar de ademhaling van miniman. Deze klonk zo stilletjes, dat ik soms echt twijfelde of hij nog ademde.
Ook de nacht was spannend, want in de loop van de dag kreeg miniman ondanks de paracetamol veel pijn en lichte koorts. En tja, wat kan hij dan anders dan hard huilen? En laat dat harde huilen nu net zo gevaarlijk zijn voor hem....
Dus besloten we elkaar af te wisselen om bij miniman te "waken". Met miniman op de arm sliepen we allebei een halve nacht in de bank. De rest van de nacht probeerden we gespannen nog wat slaap te pakken.
Gelukkig knapte miniman de volgende dag al zienderogen op. Zijn ademhaling werd weer wat gewoner en de pijn leek minder te worden. We durfden hem weer eventjes weg te leggen om zelf wat met midiman te spelen of te koken. En vandaag is miniman gelukkig weer in zijn gewone doen. Zijn oogjes stralen weer en zijn prachtige lach is er ook. Maximan en mams beven nog wel lichtelijk na. En over een maand weer prikken? Daar moeten we nog maar eens flink over nadenken....
 |
| Ik ben weer opgeknapt! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten