Hoe is het?

Eigenlijk wel goed!

Na een enorme dip van miniman bij de door de kinderarts gevreesde zes maand lijkt alles hier in huis eindelijk wat rustiger te verlopen. En heeft mams weer tijd om haar blog op te pakken! Want ik geniet van het schrijven, maar de zorg voor miniman was een paar weken zo intensief dat ik geen energie over hield voor het bloggen. Ik ben er weer!

Wat speelt er in huize Jomannekes? Op dit moment vooral de naderende verjaardag van midiman. De dagen worden afgeteld op de kalender, er passen bijna geen stickers meer bij. Iedereen die het horen wil mag weten dat midiman donderdag, 9 augustus, 3 jaar wordt. Hij weet haarfijn te vertellen wie er feest mogen komen vieren en heeft iedereen verteld wat hij hebben wil.

Maar wachten duurt lang! En daarom vullen we de tijd met leuke dingen. Zwemmen en picknicken bij het Hulsbeek, barbekoeien bij Tom en Bas, logeren bij oma, zwemmen met tanti . We maken van elke dag een feest!

Dat midiman al 3 wordt is de laatste weken flink te merken. Maatje 92 wordt te klein, meneer kleedt zichzelf uit, fietst zonder zijwielen, verzint zelf liedjes, leest simpele woordjes, schenkt zelf drinken in, smeert zijn brood en wast de aardappelen. Hij speelt bingo met dubbele cijfers, troost miniman als hij huilt, komt zelf naar beneden als hij wakker is en neemt keurig de telefoon aan. Het gaat zo hard, die kleine midiman...

Als ik dan naar miniman kijk wou ik dat de tijd stil kon staan. Want ook hij lijkt soms al baby af! Tijgert de kamer door, heeft al 6 tanden, heeft het eten helemaal uitgevonden en zit heerlijk spelend uren van zijn grote broer te genieten. De mannetjes zijn echt vrienden. Als de een lacht lacht de ander, en bij verdriet worden er knuffels uitgewisseld. Successen worden over en weer gevierd, de trots straalt eraf.

En dus is het eigenlijk wel goed! Daarom zijn jullie de komende tijd nog niet van me af. Want de vrije momenten zal ik weer volop aan het bloggen slaan!

Tot snel!