Morgen is het zover!
Eindelijk, na 55 nachtjes aftellen wordt midiman 3. Dan is het nieuwjaarsdag voor midiman. En dus was het vandaag zijn oudjaarsdag.
Een rustig dagje stond op de planning. Lekker thuis.
Miniman sliep nog even uit, maar midiman was zoals gewoonlijk erg vroeg wakker. Het eerste dat we deden was de een-na-laaste sticker op de aftelkalender plakken. De mooiste stickers waren tot het laatst bewaard en zichtbaar genoot hij van de aanblik van zijn kalender.
Toch was midiman nog best een beetje moe en hij wilde even lekker bij mams in de doek. Met midiman op de rug ruimde mams het huis een beetje op.
En toen miniman rond half zeven ook wakker werd, werd er heerlijk gespeeld. Met een kopje thee heb ik volop genoten van de mannetjes, die met en naast elkaar speelden en lachten.
En toen... een harde bons. Er vloog een duif tegen het raam. En dat maakte indruk op midiman. Want het arme beestje kwam niet meer van zijn plek en had erg veel pijn. En dus besloot mams, om het goede voorbeeld te geven, de dierenambulance te bellen. Dat was natuurlijk erg interessant en met Brandweerman Bram op de hielen wachtten we de komst van de ambulance af.
De duif werd meegenomen en samen zwaaiden we de ambulance uit.
Toen we weer naar binnen wilden gaan hebben we nog even bij de verjaardagsboom van midiman gekeken. Met mijn dikke zwangere buik keek ik drie jaar geleden vanaf ons bed-op-klossen regelmatig naar de prachtig bloeiende struik. Nu midiman wat groter is hebben we hem verteld dat wanneer de boom vol bloemen zit, hij jarig zal zijn. De hele week al bekijkt hij of er al genoeg bloempjes zijn. En vandaag waren er eindelijk bijna genoeg, aldus midiman. Trots poseerde midiman onder "zijn" verjaardagsboom.
En toen was het "klein-tukkie tijd". Midiman, miniman en mams kropen lekker in bed om uit te rusten voor de grote dag van morgen.
In de middag was het stralend weer. Eerst hebben we lekker in de tuin gespeeld.
Toen maximan thuis kwam zijn mams en midiman samen naar het "blote-voeten-pad" geweest. We hebben ons heerlijk uitgeleefd op de stenen en met het water.
Thuis aangekomen werden de eerste verjaardagskaarten bezorgd en knutselden we samen verjaardagsversieringen.
Omdat het oudjaarsdag was en maximans vakantie begon, hebben we heerlijk pannenkoeken gegeten in het pannenkoekenrestaurant. Een fijne afsluiter van de dag.
En nu ligt midiman in bed. Met een lach op zijn gezicht. De voorpret straalt er van af. Want o, wat heeft midimannetje uitgekeken naar de dag van morgen. En wat zullen we genieten!
Toch mist mijn paps morgen weer op deze speciale dag. En daarom is het zo fijn dat ik net weer over opa Hans kon vertellen. Want toen midiman vertelde dat hij vast niet zou kunnen slapen omdat hij het allemaal zo spannend vindt, vertelde ik hem wat ik als klein meisje van mijn papa leerde als ik niet kon slapen op de nacht voor mijn verjaardag. Ik hoor het hem nog zeggen: "Duim in je vuist en ogen dicht, dan is het heel snel morgen!"
En zo ligt mijn kleine, grote midiman. Duim in de vuist en ogen dicht.
Hopelijk is het heel snel morgen!
(En stiekem ligt mams vanavond ook met haar duim in de vuist. Want een verjaardag van je kleine, grote zoon is minstens net zo prachtig als je eigen verjaardag!}
Eindelijk, na 55 nachtjes aftellen wordt midiman 3. Dan is het nieuwjaarsdag voor midiman. En dus was het vandaag zijn oudjaarsdag.
Een rustig dagje stond op de planning. Lekker thuis.
Miniman sliep nog even uit, maar midiman was zoals gewoonlijk erg vroeg wakker. Het eerste dat we deden was de een-na-laaste sticker op de aftelkalender plakken. De mooiste stickers waren tot het laatst bewaard en zichtbaar genoot hij van de aanblik van zijn kalender.
En toen... een harde bons. Er vloog een duif tegen het raam. En dat maakte indruk op midiman. Want het arme beestje kwam niet meer van zijn plek en had erg veel pijn. En dus besloot mams, om het goede voorbeeld te geven, de dierenambulance te bellen. Dat was natuurlijk erg interessant en met Brandweerman Bram op de hielen wachtten we de komst van de ambulance af.
De duif werd meegenomen en samen zwaaiden we de ambulance uit.
En toen was het "klein-tukkie tijd". Midiman, miniman en mams kropen lekker in bed om uit te rusten voor de grote dag van morgen.
In de middag was het stralend weer. Eerst hebben we lekker in de tuin gespeeld.
Toen maximan thuis kwam zijn mams en midiman samen naar het "blote-voeten-pad" geweest. We hebben ons heerlijk uitgeleefd op de stenen en met het water.
Thuis aangekomen werden de eerste verjaardagskaarten bezorgd en knutselden we samen verjaardagsversieringen.
Omdat het oudjaarsdag was en maximans vakantie begon, hebben we heerlijk pannenkoeken gegeten in het pannenkoekenrestaurant. Een fijne afsluiter van de dag.
En nu ligt midiman in bed. Met een lach op zijn gezicht. De voorpret straalt er van af. Want o, wat heeft midimannetje uitgekeken naar de dag van morgen. En wat zullen we genieten!
Toch mist mijn paps morgen weer op deze speciale dag. En daarom is het zo fijn dat ik net weer over opa Hans kon vertellen. Want toen midiman vertelde dat hij vast niet zou kunnen slapen omdat hij het allemaal zo spannend vindt, vertelde ik hem wat ik als klein meisje van mijn papa leerde als ik niet kon slapen op de nacht voor mijn verjaardag. Ik hoor het hem nog zeggen: "Duim in je vuist en ogen dicht, dan is het heel snel morgen!"
En zo ligt mijn kleine, grote midiman. Duim in de vuist en ogen dicht.
Hopelijk is het heel snel morgen!
(En stiekem ligt mams vanavond ook met haar duim in de vuist. Want een verjaardag van je kleine, grote zoon is minstens net zo prachtig als je eigen verjaardag!}
Geen opmerkingen:
Een reactie posten