Op reis

Ver weg, maar in onze gedachten!

Midiman ging vanmiddag op reis. En miniman mocht mee. Ze gingen met de auto en er moest ook een tas mee. Want ze gingen lang weg.

Vakkundig werden er twee stoelen naast elkaar gezet. Het met-de-verjaardag-gekregen autostuur werd op midimans plaats gezet. Want hij ging sturen. Hij is immers oud genoeg. En miniman weet de weg niet.

Op mijn vraag waar de reis naar toe ging, kwam een zeer zelfverzekerd antwoord. "Naar opa Hans. Kijken of hij wel echt dood is. En dat is ver weg hoor mam. Heel ver. Verder dan Spanje."

En zo werd de tas gepakt. Speelgoed voor miniman, zodat hij zich niet zou vervelen onderweg. Een flesje water. Schone luier. En drie appels. Ook een voor opa Hans.

En daar gingen ze. Miniman was de reis al snel zat. Maar midiman reed flink door.

Na een kwartier flink sturen klonk er een diepe zucht.
"Mam, opa Hans is echt te ver. Ik eet mijn appel wel alleen op."

Maar toen ik even later de vensterbank wilde afstoffen, trof ik dit aan. Te ver weg. Maar in gedachten.

Alweer een jaar geleden

Beneden klinken de geluiden van ons gezin. Midiman pakt de cadeautjes in die hij voor je heeft gemaakt. Maximan pakt de verjaardagsboodschappen uit. En ik zit hier, een beetje weemoedig terug te denken.

Alweer een jaar geleden zat ik met mijn dikke buik.
Niet wetend dat we de volgende dag zo'n prachtig cadeautje mochten ontvangen.

Lieve Miniman, je bent onze vrolijke vent. Altijd in voor een grapje en altijd opgewekt. Je maakt ons nog meer ouder dan dat we al waren. En ook voor je grote broer ben je een cadeau. Hem heb je grote broer gemaakt. Ik hoopte, maar heb me niet kunnen bedenken, wat voor aanvulling dat zou zijn in ons gezin.

Iedere dag geniet ik van je. Van wie jij bent en hoe jij van het leven geniet. Hoe je vol trots kunt kijken naar je grote broer, jouw held. En hoe jullie lol kunnen maken.

Zo gemakkelijk is jouw eerste jaar niet geweest. En we zijn er nog niet. Toch, lief manneke, heb ik het volste vertrouwen dat jij er wel komt. Je vecht en slaat je er zo dapper door heen.

Morgen wordt mijn baby dreumes. Al was je dat voor mijn gevoel al een tijdje. Mijn dreumes-met-verhaal. Je klimt, kletst, speelt, lacht en geniet van de wereld. In jouw ogen stralen lichtjes. Lichtjes waarvan ik zielsveel hou.

Lieve miniman, bedankt dat je er bent. Het is een eer om jouw mama te zijn. Ik hoop dat het komende jaar voor jou veel gezondheid zal brengen. En dat er nog veel dagen vol liefde en stralende ogen zullen volgen.

Fijne verjaardag!

Tegenvaller

Apetrots

Dat was midiman voordat hij gister naar zijn wip-wapschool vertrok. Hij mocht zijn verjaardag vieren! Even dacht hij dat hij nu 4 werd, maar dat was al snel uit zijn hoofd gepraat.

's Morgens deden we boodschappen en knutselden we samen de traktatie in elkaar. Prikkertjes steken en torentjes bouwen, lintjes knippen en voorproeven, midiman was de koning te rijk.

Om 1 uur bracht ik hem naar school en ik beloofde hem om kwart voor 3, met traktatie en met miniman, terug te zijn. Midiman vond het prachtig en verheugde zich al op de trommel, waar de jarige op mag slaan tijdens het zingen. En op zijn traktatie, want hij vond zijn meloenegel helemaal geweldig!

Eindelijk was het zo ver. Er werd voor midiman gezongen, hij kreeg zijn muts en sloeg uitbundig op de trommel. En toen mocht hij trakteren!

Zijn meloenegel werd binnengedragen en midiman straalde van trots. Maar dat duurde niet zo lang. Want toen midiman mocht uitdelen, werd er door de een na de ander "dalussiknie!!" aan hem verkocht. En daar begreep midiman helemaal niets van. Hoe konden ze zijn egel nou niet lusten? Een vertwijfelde blik mijn kant op deed
me even flink slikken.

Toen deel 2. Want tegenwoordig kun je niet onder de verassing, het cadeautje voor thuis, uitkomen. En dus stempelden we thuis al kaartjes en maakten we thuis duplotorentjes. Voor elk kind een stapeltje duploblokjes. Want dat heft iedereen. En van bouwblokken heb je nooit genoeg, zo was het plan.

Maar ook dat pakte teleurstellend uit op school. Het was geen verassing, aldus 2 kinderen, want dit hadden ze al. En achteraf bleven er wel 4 torentjes staan. Niet interessant.
Arme midiman.

De volgende keer dan toch de
M en m-fabriek en de action-speelgoedafdeling plunderen? Nee, ik werk er niet aan mee. Ik zal eens nadenken over een oplossing die wel goed genoeg is.

En thuis? Aten we samen heerlijk de watermeloen op en bouwden we een prachtig huis van alle niet-interessante, overgebleven blokjes. En dat was erg gezellig!

En zeg nou zelf, het zag er toch best leuk uit?

Het is zo ver..

Peentjes.

Dat zweet ik. Morgen spring ik in het diepe. Mams wordt juf. Leuk, maar wat een stap. Miniman alleen laten, de zorg uit handen geven. Ik heb alle vertrouwen in alle lieverds die de zorg overnemen. En toch, en toch, het knaagt...

Duizend keer vroeg midiman me deze week waarom ik moet werken. Duizend keer heb ik uitgelegd dat ik centen moet verdienen voor lekkere boterhammen. Duizend keer heb ik me voorzichtig verheugd op mijn vertrouwde, maar toch weer nieuwe juffenrol. Duizend keer zweette ik peentjes. Want mijn mamarol past me fantastisch.

Ik ga ze missen. Verschrikkelijk missen. Mijn lieve mannetjes. En toch is het goed. Zonder mams de wereld verkennen. En mams in een andere rol, andere gesprekken, andere mensen om me heen, een frisse wind.

En wat het mooie is? Ik kan me nu al verheugen op mijn thuiskomst. Kleffe handjes om mijn nek, lekkere plakkussen op mijn wang en de liefste knuffels.

En nu slapen. Met een brok in mijn keel. Miniman tegen me aan. Midiman naast me, dromend over brandwerman Sam. En lieve maximan? Die gaat er morgen een feestje van maken met de mannetjes. Dat is hem toevertrouwd.

Gaat goedkomen!

Blote bietjes

Zoals beloofd!

Lang geleden beloofde ik een vervolg te schrijven op minimans eet-blog.
Hier is hij dan!

Vandaag stonden er bietjes op het menu. Voor miniman bijzondere bietjes, namelijk blote-bietjes! Want eten op zijn Rapleys in combinatie met bietjes geeft vlekken. En dus zijn bietjes bij ons blote-bietjes. In de luier aan tafel en dan genieten van de bieten!

Miniman vond ze heerlijk. Onder luid ge-mjammjam gingen de bieten met vuisten vol naar binnen. Genieten! En gemengd met een aardappel was het een heerlijk smeermenu.

Ook midiman genoot. En ook midiman wilde smeren. Net als zijn broertje. De bieten werden al prakkend vermengd met zijn aardappelen, waarna hij de stamppot luid lachend op at. En dat werkte weer in op miniman, die mogelijk nog harder lachte.

De maaltijd was een groot succes. Gezellig, vrolijk en lekker vies. Daarna volgde er een warme douche waarin de mannetjes samen weer schoon werden.

Volgende week weer blote bietjes!

Jetlag

Weekje Haaksbergen, fikse jetlag!

Voor een jetlag hoef je niet ver op reis. Want hier zitten we, met een fikse jetlag. Vers terug van onze vakantiestek.

Midiman is altijd enorm vroeg wakker. Standaard tussen 4 en 5. Lastig, want daarmee had hij een totaal ander ritme dan andere kinderen. Half negen naar de peuterzaal? Midiman is al moe. Op koffievisite rond half 11? Lastig met een oververmoeide midiman. Samen ontbijten gaat moeilijk, omdat miniman wel langer slaapt en slechte nachten maakt. Al maanden is mams er dus de nachten voor miniman en staat maximan op voor midiman. En al
maanden liggen we er dus 's avonds allemaal veel te op tijd in.

En dus, besloten we, ging het roer radicaal om. Vakantie is daar een geweldig moment voor. En dus lasten we een tijdsverschil van 2 uur in tussen Haaksbergen en Hengelo. Met genoeg vrolijk spelende kinderen die midiman door zijn jetlag konden slepen als
hij moe werd. Een andere omgeving moest wonderen verrichtten.

En zo geschiedde. De eerste avond ging moeizaam. Alleen op het veld, een spannende dag, 's morgens al voor 4 uur wakker, midiman was om 5 uur finaal afgeknapt. Een ijsje hielp ons erdoor. Maar helaas, 's ochtends om half 5 speelden we in een pikdonkere tent toch "wie het langst stil kan zijn" en lazen we boekjes bij het licht van de zaklantaarn.

Dag 2 was de ommekeer. De vriendjes kwamen. Er werd gespeeld. Ongelooflijk gespeeld. De barbecue pas om 5 uur aan. Miniman ging om 7 uur douchen en toen doodmoe in bed. Rond 9 uur sliep hij. Om voor het eerst in jaren wakker te worden met een 6 op de klok!

Overdag moest midiman wennen. Knorrig, een kort lontje, hangerig. Maar in de loop van de week trok dat bij.

En zo werd het opstaan elke morgen iets later. Vanochtend zelfs kwart voor 7!!!

Je gelooft nu zeker wel dat wij hier in Hengelo in de toekomst Haaksbergense-tijd aanhouden. Heel wat anders, maar wat zijn we dankbaar. Wat ons thuis niet lukte hebben we hopelijk bereikt.

Nog even afkloppen, eerst de wekker morgenochtend, de eerste ochtend thuis, maar eens checken. Duim je mee?

Spannend!

Wie stemt mee?

Trouwe lezers, wie helpt me?

Niet om arrogant te zijn of om te vissen naar complimentjes, maar om mee te doen aan een wedstrijd!

(Eigenlijk kan ik mezelf niet voorstellen dat mijn oerdegelijke leventje spannend genoeg is om mee te doen aan een wedstrijd, maar om me heen hoor
ik doen-doen-doen... En aangezien ik als minimamsje altijd zei dat ik schrijfster wilde worden, moet ik mijn hart misschien maar eens proberen te volgen...)

Welke van mijn blogs heb jij met de meeste aandacht gelezen? Omdat hij het grappigst was, het ontroerendst of gewoon omdat hij je het meest aansprak. Steek er niet te veel tijd in, ga op je gevoel af.. wat is er blijven hangen?

Zou je je mening willen achterlaten? Dan kan ik bepalen met welke blog ik de gok ga wagen!

Dank je wel!

De 3 musketiers

Broertjes

Dat lijken het wel. Bas, Tom en midiman. Wat kunnen de jongens fijn samen spelen. Klimmen, ravotten, stoeien, bouwen, het maakt niet uit.

Midiman noemt ze in een adem: gaan we spelen bij "Bassetom"? of: mag ik spelen op het veld van "Bassetom"? En dan wandelt hij zelf over de camping naar zijn maatjes. Groot en stoer met zijn drie hele jaren alleen het pad over.

Vandaag werd er vooral in de modder gespeeld. Ze bakten een taart, want midiman was jarig. Ze groeven een kuil, want er moest een blauwe vinvis worden gevangen. Ze gingen met de boot naar heel ver weg. En ook kleine miniman is zo af en toe volwaardig spelpartner, als er een vierde musketier ontbreekt aan het prachtige fantasiespel.

Het zal afkicken worden, als "Bassetom" morgen naar de volgende camping vertrekken. Een eenzaam musketiertje. Onze minimusketier zal weer wat vaker kunnen genieten van zijn grote broer. Want tja, die is hij met al dat fijne spelen regelmatig een tijdje kwijt!

Gelukkig wonen Bas en Tom dichtbij. Er zal nog vaak genoeg gespeeld worden. En ik weet zeker dat miniman volgend jaar een volwaardig vierde musketier wordt!

Terug!

Ik ben er weer!

Na een nog wat belabberde ochtend zijn we toch terug gegaan naar onze vakantiestek. Aangekomen in Haaksbergen hebben we onze overwegend zonnige plaats ingeruild voor een tent in de schaduw. En dat is genieten!

We hebben bezoek gehad van opa, oma en tanti. Midiman heeft heerlijk met hen gezwommen terwijl mama in de stoel het laatste restje zonnesteek de kop in smoorde.

En daarna gezellig uit eten. De mannetjes naast elkaar in de kinderstoel. Heerlijk!

En nu genieten van de rust. Miniman ligt naast me te slapen terwijl midiman vanuit zijn bed nog zachtjes liedjes zingt.

Welterusten!

Onverwacht thuis

Beroerd.

Meer kan ik er niet van maken. Hondsberoerd.

Ik weet dat ik slecht tegen de zon en de warmte kan. Dat pakte gisteren verkeerd uit.

Warm was het. En de tent staat in de zon. Fijne ochtend gehad bij een grote kampeerwinkel. Later gezwommen en eten gemaakt. En ik voelde me steeds zieker. Totdat ik in de stoel belandde. Mijn hoofd ging te keer, mijn buik draaide rondjes en ik was zo enorm
duizelig.

En dat hield aan. En dus besloten we
naar huis te gaan. Daarom zaten we immers in Haaksbergen. Zodat we naar huis konden als er iets was met miniman.

Nou ben ik miniman niet, maar toch gingen we. Als een oude dame ondersteund stapte ik in de auto. Het was maar goed dat ik plastic zakjes mee had gekregen. Want die kwamen met gemak vol. Geen idee hoe lang we
onderweg zijn geweest. Finaal van de wereld.

Nog nooit ben ik zo blij geweest om
thuis te zijn. Als een blok viel ik na een lauwe douche in slaap. Hoe vaak miniman gedronken heeft vannacht kan ik je niet vertellen. Finaal van de wereld.

En net ging de deur open van midiman. Om te vertellen dat er allang een 6 op de klok staat. En nu ben ik wakker.

Mijn buik is nog niet rustig en de hoofdpijn voel ik nog. Maar eens kijken hoe vandaag eruit gaat zien. Eerst maar eens rustig opstaan en bedenken hoe we meer schaduw bij de tent gaan krijgen. En een pet kopen voor op mijn hoofd.

En dan hopelijk toch nog even terug....

Vriendjes

Om 11 uur stonden we op de uitkijk.

Onze medekampeerders hadden een plaatsje vlak bij onze tent. Fantastisch voor midiman, want Tom en Bas zijn zijn beste vrienden. Met Tom zou hij later graag willen trouwen. En Bas? Tja, dat is zijn grote voorbeeld.

Eerst werden de speelveldjes uitgeprobeerd. En het was warm, dus daarna was het zwembad aan de beurt. Wat een lol hadden de mannen samen. Pikzwart waren ze zo rond etenstijd.

Er werd gekookt voor de hele handel. Worstjes op de barbecue, geroosterde aardappels en gekookte broccoli, bloemkool en wortels. Er werd gegeten als bootwerkers. Zien eten doet eten.

En toen was het baddertijd. En daar stortte midimannetje toch wel in. Want wakker zijn vanaf half 5 en de hele dag zo intens spelen, daar word je moe van!

Met een dikke knuffel werd er afscheid genomen van de jongens. En nu bijtanken. Voor de nieuwe dag.

Gezellig!!!!

We zijn er!

Zijn we er al?

Tja, het maakt niet uit waar je naar toe gaat. Ook een half uur is lang genoeg om 600x te vragen of we er al zijn.

Tja, logisch. De eerste keer bewust kamperen voor midiman. Spannend natuurlijk!

Maar toen we een keer op de camping waren, was het ook goed. Midiman gleed, midiman wipte, midiman rolde, kortom, midiman genoot.

En ook kleine miniman vond het prachtig. Miniman at gras, waste zijn lieve handjes met zand, prakte mieren, kortom, miniman genoot.

En toen was er vertrouwde pasta. Heerlijk! Midiman at zijn buik rond. Honger van al het buitenspelen. En voor miniman was er komkommer. Om weer een keutel van te draaien.

We probeerden de campingdouche en vooral het muntje inwerpen was een groot succes. En 't water? Tja, dat was zwart. Hoort er helemaal bij op de camping!

Morgen de eerste hele campingdag. Boodschapjes doen, onze medekampeerders opwachten en spelen. Oneindig spelen.

We kijken er naar uit!

Dikke keutel!

Hoe blij kun je zijn met een keutel?

Heel blij!
Voor miniman een hele overwinning, want die dikke keutel betekent dat hij flink eten binnen krijgt!

We waren vlak na het starten van de bijvoeding wat ongerust, omdat miniman niet leek te slikken. En met het oog op mams werk en het minder afhankelijk worden van de mamamelk hoopten we al dat miniman wat beter zou gaan eten voordat mams weer moet gaan werken. Want een andere oplossing is er niet voor het eten van miniman.

En dat is gelukt. De afgelopen week zagen we minimans poep veranderen. Van dunne mamamelk-poep naar mamamelk-poep met stukjes, en nu vandaag de eerste keutel!

Het werken komt steeds dichterbij. En kleine miniman wordt steeds onafhankelijker. Zoals we hoopten. Zoals, volgend maximan, "het gewoon moet zijn!"

Van elk uur mamamelk zitten we nu op elke tweeënhalf tot drie uur een voeding. Dat betekent dat ik miniman straks in mijn pauzes kan voeden en hij tussendoor voldoende heeft aan de bijvoeding.

En dus vieren we deze keutel. Een mijlpaal van onafhankelijkheid!

Hoera voor de keutel!

Dag!

Gisteravond.

Midiman lag al even in bed toen het hoge woord er uit kwam.

"Mama, het is 9 augustus geweest. De speen is te klein voor mijn mond!"

Best plotseling, we hadden niet verwacht dat midiman dit kostbare bezit al echt zou kunnen en willen missen. Maar dit is zoals maximan en ik het graag willen, op een natuurlijke manier. We volgen, voor zo ver mogelijk, de ideeën van de mannetjes.

En dus klommen we uit bed. Met speen. Naar beneden. Daar volgde een gesprekje met onze midiman. Dat we het een dapper en verstandig besluit vonden. Dat het spenen-spleetje tussen zijn tanden nu langzaam dicht zou gaan groeien. Maar ook dat het best moeilijk zou zijn om te wennen aan het slapen met speen.

Er waren tranen. Intense tranen. Speen was, volgens midiman, echt een vriend. En bij het noemen van die woorden peilden we hem even. Want dit verdriet zorgde ook voor tranen in onze ogen.

Maar midiman waagde de sprong. We zochten alle spenen in huis op en legden ze op een rij. We vroegen onze midiman wat we met zijn spenen moesten doen. "In de vuilnisbak!" klonk het definitief.

Midiman wilde zijn spenen nog even knuffelen. Vol liefde werden zijn vrienden 1 voor 1 langs zijn wang gestreken. Tot dat midiman zelf klaar was voor zijn afscheid. We maakten nog een foto en zwaaiden nog een laatste keer.

En daar gooide midiman, op eigen initiatief, zijn spenen in de vuilnisbak.

Nog geen kwartier later sliep hij. Met zijn vriendje muis in zijn hand.

Wat een stap.

Onze dappere, dappere midiman!

Oudjaarsdag

Morgen is het zover!

Eindelijk, na 55 nachtjes aftellen wordt midiman 3. Dan is het nieuwjaarsdag voor midiman. En dus was het vandaag zijn oudjaarsdag.

Een rustig dagje stond op de planning. Lekker thuis.

Miniman sliep nog even uit, maar midiman was zoals gewoonlijk erg vroeg wakker. Het eerste dat we deden was de een-na-laaste sticker op de aftelkalender plakken. De mooiste stickers waren tot het laatst bewaard en zichtbaar genoot hij van de aanblik van zijn kalender.

Toch was midiman nog best een beetje moe en hij wilde even lekker bij mams in de doek. Met midiman op de rug ruimde mams het huis een beetje op.

En toen miniman rond half zeven ook wakker werd, werd er heerlijk gespeeld. Met een kopje thee heb ik volop genoten van de mannetjes, die met en naast elkaar speelden en lachten.

En toen... een harde bons. Er vloog een duif tegen het raam. En dat maakte indruk op midiman. Want het arme beestje kwam niet meer van zijn plek en had erg veel pijn. En dus besloot mams, om het goede voorbeeld te geven, de dierenambulance te bellen. Dat was natuurlijk erg interessant en met Brandweerman Bram op de hielen wachtten we de komst van de ambulance af.

De duif werd meegenomen en samen zwaaiden we de ambulance uit.

Toen we weer naar binnen wilden gaan hebben we nog even bij de verjaardagsboom van midiman gekeken. Met mijn dikke zwangere buik keek ik drie jaar geleden vanaf ons bed-op-klossen regelmatig naar de prachtig bloeiende struik. Nu midiman wat groter is hebben we hem verteld dat wanneer de boom vol bloemen zit, hij jarig zal zijn. De hele week al bekijkt hij of er al genoeg bloempjes zijn. En vandaag waren er eindelijk bijna genoeg, aldus midiman. Trots poseerde midiman onder "zijn"  verjaardagsboom.

En toen was het "klein-tukkie tijd". Midiman, miniman en mams kropen lekker in bed om uit te rusten voor de grote dag van morgen.

In de middag was het stralend weer. Eerst hebben we lekker in de tuin gespeeld.

Toen maximan thuis kwam zijn mams en midiman samen naar het "blote-voeten-pad"  geweest. We hebben ons heerlijk uitgeleefd op de stenen en met het water.

Thuis aangekomen werden de eerste verjaardagskaarten bezorgd en knutselden we samen verjaardagsversieringen.

Omdat het oudjaarsdag was en maximans vakantie begon, hebben we heerlijk pannenkoeken gegeten in het pannenkoekenrestaurant. Een fijne afsluiter van de dag.

En nu ligt midiman in bed. Met een lach op zijn gezicht. De voorpret straalt er van af. Want o, wat heeft midimannetje uitgekeken naar de dag van morgen. En wat zullen we genieten!

Toch mist mijn paps morgen weer op deze speciale dag. En daarom is het zo fijn dat ik net weer over opa Hans kon vertellen. Want toen midiman vertelde dat hij vast niet zou kunnen slapen omdat hij het allemaal zo spannend vindt, vertelde ik hem wat ik als klein meisje van mijn papa leerde als ik niet kon slapen op de nacht voor mijn verjaardag. Ik hoor het hem nog zeggen: "Duim in je vuist en ogen dicht, dan is het heel snel morgen!"

En zo ligt mijn kleine, grote midiman. Duim in de vuist en ogen dicht.

Hopelijk is het heel snel morgen!

(En stiekem ligt mams vanavond ook met haar duim in de vuist. Want een verjaardag van je kleine, grote zoon is minstens net zo prachtig als je eigen verjaardag!}