Dagje Kampen

We zijn  giseren een dagje naar ouwe oma Groene Trekker geweest.

Ouwe oma was al een tijdje minder te pas. Dus werd het hoog tijd voor een bezoekje aan Kampen!
Midiman verheugde zich al op het bellenblazen en de brandweerauto in de gang. Want dat is helemaal goed!

Verheugen is niet altijd handig, want midiman kon op de heenweg de slaap, die hij overdag echt nog nodig heeft, niet vatten. En dus was hij moe. En als midiman moe is, komt de dwarse peuterpuber in hem boven. Bij ouwe oma genoot hij nog van de sjippies en zijn flesje water. Maar toen we nog met Ineke mee gingen was het op. NEE is dan zijn stopwoordje. Zelfs NEE tegen de macaronipasta die speciaal voor hem was gemaakt. Daar had hij later toch flink spijt van!!!

Miniman deed het voortreffelijk. De reis ging goed, en ook daar was het prima. Ouwe oma kreeg een paar keer een schitterende glimlach en heeft hij heerlijk in de doek geslapen. En toen we naar huis gingen, was dit het beeld van de achterbank:

Toch merk je dat zo'n dag voor miniman eigenlijk te intensief is, want thuis was er verdriet. Heel veel verdriet. Hij was benauwd en kon zijn weg niet vinden. Zelfs zijn thuis, de draagdoek, was niet oké. Uiteindelijk is hij rond tienen snikkend en hijgend in slaap gesukkeld.

Vandaag was er dus een rustdag. Miniman bleef lekker binnen en kwam weer een beetje bij. Veel knuffelen en rustig blijven bleek het medicijn. En midiman speelde. Op zijn groene trekker. Van oma Groene Trekker gekregen, voor een ieder die zich al afvroeg waar de naam vandaan kwam.

Het was een fijn weekend. Toch werden we ons weer bewust van 't feit dat zomaar een dagje weg wel consequenties heeft. Vooral voor miniman. En dat blijft oppassen!