Vanmorgen wilde hij een koprol maken met aanloop. En dat ging mis. Goed mis.
Dikke tranen en een zere voet. Wilde er niet op staan en alleen maar op schoot.
En hij moest nog wel naar de Wip-wap-school vandaag. En Oom Konijn zou hem komen halen. En dat moest toch echt doorgaan.
Gelukkig zijn we altijd vroeg uit bed en konden we rustig aan doen. Na een uurtje koelen en zitten begon Manke Brammes wat te bewegen. Met een bang gezichtje, elke stap deed hem duidelijk pijn. Maar hij wilde tóch graag naar de Wip-wap-school.
Daar vertrokken we dus. Op de arm werd de patiënt naar binnen gedragen. En strompelend werd hij door Oom Konijn weer huis afgeleverd. "Hij had wel veel last" was de tekst van de juffen. Tja, dat was te zien...
Na zijn slaapje was 't pootje nog niet beter. Midiman wilde niet staan en was verdrietig. Toch op de valreep voor 't weekend de dokter maar gebeld.
De dokter kneep en voelde, trok en duwde. Gekneusd, was de conclusie.
 |
| Midiman heeft pijn |
Arme kleine, beweeglijke midiman. Zal wel een weekje duren. Een weekje geen gehuppel, geren en gespring in de kamer. Een weekje lekker veel "Koetje Boe" spelen, want dat is momenteel favoriet. Dan maak je gekke dieren, iets met bè-boe-hihihi en knor-boe-boe. Hoe het precies zit moet je maar eens aan midiman vragen. Hij legt het je vast haarfijn uit. Daar heeft hij nu alle tijd voor!
 |
| Alweer vrolijk, Koetje Boe doen met mama |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten